در این پژوهش ، در 22 اسلاید ، به  بررسی سیر مرمت شهری در ونیز پرداخته شده است .

شهر ونیز توسط مردم شمال سواحل دریای آدریاتیک که ترس هون ها به نقطه ای امن فرار کرده بودند ایجاد شد ، ابتدا ونیز مجموعه ای از جزایر باتلاقی بود که مردم از طریق گرفتن نمک از آب دریا و ماهیگیری روزگار میگذرانیدند. در شمال ونیز فوزینا و در شرق ونیز مارانو قرار داشت. این جزایر فقط به وسیله ی کانال های مخفی قابل دسترسی بودند و به خوبی حفاظت می شدند. ونیزی ها با تمام "بنادر خلیج ونیز " به تجارت پرداختند. حرفه ی مردم ونیز تا سال 697 میلادی تجارت و ماهی گیری بود. در مرکز شهر ونیز آثاری از قرن هفتم وجود دارد که هنر معماری آن دوران را ذهن زنده می کند .

شهر ونیز می تواد مثال جالبی از سلسله تجارب اروپائیان در امر حفاظت و حراست مراکز مسکونی تاریخی باشد. شهر قدیمی ونیز در محیط طبیعی – جغرافیائی خاصی قرار گرفته است. طی قرن های متمادی ، تالاب ونیز ، جزایر و مجمع الجزایر ونیز بصورت منطقه مسکونی در آمدند. مجموعه شرایطی در این شهر بوجود آمد که ، متفاوت با آمستردام ، بیشتر آرامش و تفکر را میسر میساخت تا تحرک و تولید را  : مهدی بود برای برای نویسندگان ، موسیقی سازان ، شاعران و نقاشان  ومتفکران تر از اولی که ، در زمینه سیاست و اقتصاد ، شهرت جهانی یافته اند.

ونیز در سال های بین جنگ اول و دوم جهانی ، در شرایط سیاسی خاصی که کشور ایتالیا اداره می شد ، اولین قدم ها را برای تغییر اوضاع و احوال خود برداشت. از نظر قانون ویژه ای که از تصویب مجلس کشور گذشت ، بنا به دلایل زیر ، تاسیس مجمع های بزرگ صنعتی را در حاشیهء تالاب ونیز لازم و مفید تشخیص می دادند.

• دسترسی به آب زیاد برای تأسیسات صنعتی
• برخورداری از بندر ونیز و امکانات حمل ونقل ارزان از راه دریا وتماس در یک نقطه ی کلیدی و مساعد با شبکه های  ارتباطی خشکی (جاده های اصلی و خط راه آهن که تا نزدیکی ونیز در خشکی پیش آمده بودند)
• بهره گیری ازنیروی انسانی غنی ای که چه در شهر ونیز و چه در شهر ها و روستاهای اطراف آن در بخش خشکی وجود داشت

به وجود آمدن محل کار در «خشکی» برای افرادی که در شهر قدیمی ونیز سکونت داشتندو از طرفی کمبود وسائل ارتباطی موجب مهاجرت به شهرک مستره و سیمای خوابگاهی محلات گردید .از طرفی انتقال و ترک محلات قدیمی از جانب خانواده های ساکن شهر ونیز (یا اهالی اصیل این شهر) از اعتبار اجتماعی و تولیدی و قدرت مالی شهر کهن کاست . در همین زمان «طرح باز سازی شهر ونیز» که مورد تصویب قرار گرفته بود به همراه طرح جامع ونیز که هیچگاه شکل مشخص و راه قاطعی را عرضه نمیکرد وارد عمل شدند .

در سال 1964 ، 16 بند در  کنگره ونیز تصویب شد که تحت عنوان منشور ونیز  به جهان ابلاغ شد. هدف از این منشور بهبود کالبد شهر ونیز بود .

موارد زیر در این منشور در نظر گرفته شد :

• کاربری پیشنهادی بناهای تاریخی : تداوم کاربری تاریخی
• حوزه ی مداخله : فراتر از ابنیه و ساختمان های با ارزش_ به طوری که نه تنها آثار منفرد معماری بلکه مجموعه های شهری و روستایی را نیز دربر گرفته است.
• شیوه ی اقدام : نوسازی
• روش مداخله : حفاظتی –تزیینی
• اصول پیشنهادی : پرهیز از مداخله در منظر و سیما - انجام مداخله بر اساس مستندات - تجویز مداخله در بافت - اقدام دارای علامتی از زمان مداخله باشد - احترام به ملحقات بنا

در انتها ، بندهای منشور ونیز ، به تفصیل بیان شده است که برای مطالعه آن می توانید به فایل این پژوهش مراجعه نمایید .