در این پژوهش ، در 35 اسلاید ، به بررسی یکپارچه سازی سیستم حمل و نقل راهکاری در جهت دستیابی به حمل و نقل پایدار پرداخته شده است . در ادامه می توانید لیست موارد مورد بررسی در این پژوهش را مشاهده نمایید .

• طرح و اهمیت حمل و نقل پایدار
• تاریخچه حمل و نقل یکپارچه
• مفاهیم و دیدگاه ها
• مفهوم حمل و نقل یکپارچه
• هدف
• مزایا
• انواع یکپارچه سازی
• نتیجه گیری

از نظر تاریخی ، به موازات رشد و توسعه اقتصادی ، نیاز به حمل و نقل نیز افزایش می یابد و به تبع آن با گسترش فعالیت های حمل و نقلی عوارضی همانند افزایش مصرف انرژی و آلودگی های محیطی شدت می گیرند. روند چهل سال اخیر فعالیت های حمل و نقل در سطح جهانی حامی از افزایش سطح وابستگی به خودرو و تغییر در سبک زندگی اجتماعی است که به دنبال خود افزایش حساسیت نسبت به اثرات زیست محیطی و همچنین بازتاب های آن در حوزه سلامت را به همراه داشته است . به عبارتی دیگر توسعه پایدار در بخش حمل و نقل ،سیستمی است که ضمن پاسخ به تقاضای جا به جایی انسان ، کالا و اطلاعات ، دارای ویژگی های دسترسی پذیری ، ایمنی ، امنیت ، سازگاری با محیط زیست و قابل استطاعت بودن باشد .

راهبرد حمل و نقل یکپارچه ITA با هدف کاهش دادن ناهماهنگی و تفرق های موجود در نظام مدیریت خدمات حمل و نقلی پیشنهاد شده است . در واقع رهیافت ITA نیازمند بهره گیری از توان ها و فرصت های موجود در همه بخش ها است . از شهروندان و دولت گرفته تا نهاد های غیر دولتی ، بخش خصوصی و جامعه جهانی .

یکپارچه سازی مفهومی است که از دهه 1990 هم در بحث های نظری و هم در سیاست های اجرایی حمل ونقل دنبال می شود .

حمل و نقل یکپارچه ، ضرورت های ترافیکی آینده شهر را در سطحی راهبردی معین می کند که شامل مدیریت کلی، جا به جایی انسان و کالا ، فعالیت های جامع و بهبود کمی و کیفی عملکرد روش های مختلف سفر است . یک گونه از راهبرد های یکپارچه سازی ، تامین سلسله مراتبی از انتخاب به گونه ای آرمانگرا و ایده آل است که اولین گزینه انجام سفر را در گزینه ای سازگار و بی خطر برای محیط زیست دنبال میکند . پس از آن گزینه حمل ونقل جمعی را فراهم می آورد و در نهایت برای مواقعی که هیچ گزینه دیگری مفید نباشد ، استفاده از خودرو را مد نظر قرار می دهد . از اهداف یکپارچه سازی می توان به موارد زیر اشاره کرد :

• کارایی در استفاده از منابع ،
• ارتقای قابلیت دسترسی ،
• حفاظت زیست محیطی ،
• افزایش ایمنی و امکان پذیری مالی .

انواع یکپارچگی را می توان به چهار بخش یکپارچگی عملکردی یا کیفیتی ، حمل و نقل و کاربری زمین ، اجتماعی و در نهایت یکپارچه سازی کل نگر تقسیم کرد . هرکدام از این چهارگونه یکپارچگی ، به اختصار بیان شده و اهداف خرد و شیوه های اجرایی مربوط به آن ها تبیین شد .

• یکپارچگی عملکردی یا کیفیتی - به منظور آسان سازی سفر با ترکیب بهتری از شیوه های سفر صورت میپذیرد . این امر میتواند شامل ترکیب شیوه های مختلف حمل و نقل عمومی یا ترکیب حمل و نقل عمومی و خصوصی باشد . این اولین سطح و محدودترین معنا از یکپارچه سازی است .
• یکپارچه سازی حمل و نقل و کاربری زمین - در نظر گرفتن کاربری زمین و حمل و نقل به عنوان کلیتی واحد  می باشد . این سیاست به دنبال به کارگیری برنامه ریزی کاربری زمین به عنوان ابزاری برای کاهش تقاضای سفر می باشد .
• یکپارچه سازی اجتماعی - سیاست یکپارچه سازی حمل و نقل بایستی گروه های مختلف در گیر، شامل استتفاده کنندگان و عرضه کنندگان خدمات حمل و نقلی و همچنین تاثیر پذیران از این خدمات را مد نظر قرار دهد.  بنابراین هماهنگی و همکاری بین واحدهای اجتماعی که دست یابی  به یکپارچگی را ممکن می سازد ، عاملی کلیدی برای موفقیت است .
• یکپارچه سازی کل نگر - ضرورتا راهبرد کل نگر بالاترین سطح بوده و تمامی موارد بالا رابه صورت منسجم ارائه می دهد. با این امید که راه حل های زیست محیطی ، مالی و اجتماعی در هماهنگی با یکدیگر به منظور کاهش نیاز به سفر و همچنین کاهش اثرات سفر ارائه می شوند .

منابع مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از :

• بهزادفر ، مصطفی و فاطمه گلریزان (1387 ) ، حمل و نقل پایدار ، ماهنامه بین المللی راه و ساختمان ، شماره 55 ، آبان 1387 ، صص 22-16
• صلواتی ، علیرضا و حسین حق شناس (1387 ) ، یکپارچه سازی سیستم حمل و نقل عمومی به روش AHP ، مطالعه نمونه موردی : شهر اصفهان ، چهارمین کنگره ملی مهندسی عمران .
• سلطانی ، علی و افروز فلاح منشادی (1392) ، یکپارچه سازی حمل و نقل راهکاری در جهت دستیابی به حمل و نقل پایدار ، مطالعه موردی : شهر شیراز .