در این پژوهش ، در 58 اسلاید ، به بررسی حمل و نقل شهری، اثرات و راهکارهای زیست محیطی آن پرداخته شده است . در ادامه می توانید لیست موارد مورد بررسی در این پژوهش را مشاهده نمایید .

• آلودگی های ناشی از بخش حمل و نقل
  • آلودگی هوا
  • آلودگی صوتی
  • آلودگی دیداری
• راهکارها
  • ارتقاءفرهنگ ترافیک شهروندان
  • تاکید بر ساختار فشرده شهری
  • استفاده از مترو
  • ترویج پیاده روی
  • استفاده از خودروهای هیبریدی
  • دوچرخه سواری    
  • گسترش حمل و نقل عمومی
  •  استفاده از روشITS
• جمع بندی

آلودگی ناشی از بخش حمل و نقل را می توان در سه بخش مورد بررسی قرار داد :

• آلودگی هوا - حمل و نقل به عنوان عمده ترین مصرف کننده ی فرآورده های نفتی در انتشار گازهای گلخانه ای و آلاینده نقش اساسی دارد
• آلودگی صوتی - کاهش قدرت شنوایی ، تاثیر بر خواب ، اثرات روحی و روانی ، استرس ، سردرد ،فشارخون بالا و خستگی از اثرات بالینی و فیزیولوژیکی آلودگی صوتی محسوب می شود .آلودگی صوتی حمل و نقل جاده ای به میزان ترافیک ، سرعت ماشین ها ، وسایل نقلیه سنگین و موتورسیکلت ها بستگی دارد.
• آلودگی دیداری - به آن دسته از آلودگی ها گفته می شود که انسان به دیدن آن خو ندارد و باعث ناراحتی روان انسان می شوند. یکی از مسائلی که شاید کمتر به آن توجه شود بحث آلودگی دیداری ناشی از حمل و نقل است که موارد زیر را در بر می گیرد:
  • ازدحام اتومبیل ها در ترافیک های طولانی
  • دود ناشی از اتومبیل ها
  • تاسی سیستم های حمل و نقل هوایی مثل منوریل در برخی مناطق
  • موانع دید ناشی از پل ها ، روگذرها و...

در ادامه این فایل ، به بررسی راهکارهای کاهش این آلودگی ها پرداخته شده است که برای دسترسی به اطلاعات تفصیلی مربوط به هرکدام از آنها  ، می توانید ، به آن مراجعه کنید . در اینجا ، دومورد از این راهکارها به عنوان نمونه آورده شده است :

• استفاده از مترو

مطالعات مربوط به سامانه های حمل و نقل شهری نشان داده است که کارآیی در شهرهایی که مجهز به سامانه ی ریلی شده اند، بیش از شهرهایی است که این سامانه را ندارند. در بسیاری از شهرهای مهم جهان مانند مسکو، پاریس ، میلان، بیش از 60 درصد کل حمل و نقل عمومی شهری از طریق ریل صورت می گیرد. در کشورهای ژاپن و هنگ کنگ درصد تأمین سامانه ی حمل و نقل برای سفرهای شهری بالاتر از 40 درصد است. در توکیو به تنهایی 14 میلیون سفر در سال با راه آهن های حومه ای صورت می گیرد . از جمله کارایی این شبکه میتوان به افزایش ایمنی حمل و نقل سفرهای شهری، کاهش سرمایه گذاری در احداث پارکینگ عمومی، افزایش سرعت و صرفه جویی زمانی برای تغییر وسیله ی نقلیه اشاره کرد .

مزایای استفاده از این شبکه از چهار بعد فنی ، زیست محیطی ، اجتماعی و اقتصادی به شرح زیر است :

• • بعد فنی  : ظرفیت جابجایی مسافر با اتوبوس حدود 30000 مسافر در یک ساعت در هر مسیر است ، اما مترو 75 تا 80 هزار مسافر در ساعت در هر مسیر را می تواند جابجا کند. استهلاک اتوبوس کمتر از 10 سال و است ک قطار مترو حدود 30 تا 50 سال و تاسیسات زیربنایی آن حدود 100 سال است ، که این مقایسه حاکی از عمر مفید سامانه ی انتخابی است.
  • بعد زیست محیطی : سوزش چشم ها و بیماری های پوستی ، به وجود آمدن دود و مه و خطرات جانی آن و تبعات بی شمار دیگر به خصوص در خیابان های مرکزی شهرها ناشی از استفاده ی بیش از حد حمل و نقل با سوخت های فسیلی موجود است که با توجه به نوع طراحی شبکه ی مترو، این سامانه بسیاری از آثار زیست محیطی منفی را ندارد.
  • بعد اجتماعی : مترو به عنوان وسیله ی سریع و ارزان قیمت در ایجاد امکانات رفاهی در خدمت جابجایی و پاسخ به تقاضاهای سفر در تمام سطوح اجتماع مورد استقبال واقع می شود.استفاده از مترو فاصله ی اجتماعی بین طبقات مردم را کاهش می دهد و موجب صرفه جویی در زمان می شود و در نهایت بهره وری اقتصادی و اجتماعی مناسب تر از بازدهی مرتبط خواهد داشت .
  • بعد اقتصادی : استهلاک لوازم جانبی خودروهای شخصی و عمومی اتوبوس ها و تاکسی ها و تعداد سرویس دهندگان مربوطه از هزینه های مربوط به این سامانه ها است که در مقایسه با مترو تفاوت قابل توجهی دارد. هزینه ی حمل یک مسافر با شبکه ی مترو ارزانتر از هزینه ی حمل مسافر با شبکه اتوبوسرانی است .

• ترویج پیاده روی

ترویج پیاده روی به عنوان روش برتر برای حرکت افراد با توجه به اثرات مثبت آن از اهمیت زیادی برخوردار بوده و لازم است استراتژی هایی برای جذاب نمودن آن انجام شود. هدف از اجرای این سیاست ها افزایش کیفیت محیطی پیاده روی از میان فضای خیابان هایی هست که حق تقدم با عابران است.

از جمله روش های ترویج پیاده روی می توان به موارد زیر اشاره کرد :

• • افزایش تراکم و کاربری های مختلط برای ایجاد مبداء و مقصد های نزدیک تر به هم
  •  توجه به ممتد بودن ، وجود سایه بان و نورپردازی مناسب
  •  طراحی با حق تقدم عابران پیاده برای تشویق به پیاده روی نه استفاده از وسایط نقلیه موتوری
  •  ایجاد مسیر های پیاده روی در نزدیکی شبکه های خیابان
  •  ایجاد مسیرهای طبیعی ایجاد شده در داخل پارک ها
  •  طراحی مسیر پیاده با تیییر مکرر جهت یا حالتی نوسانی و منقطع نه مستقیم ، جهت ایجاد جذابیت بیشتر
  •  طراحی معابر به صورت پویا و فعال و استفاده از کن سازی و مبلمان مناسب در مسیر پیاده

منابع مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از :

• بهشتی، سید محمد حسین؛ مهندسی ایرانی،فرهنگ،هویت فرهنگی، بیماری های جامعه ایرانی.
• اردلان،مریم، 1332 ،مترو و شهر پایدار، جستارهای شهرسازی، 20 و 22
• حبیب الله رمضان زاده  ،علیرضا مولائی ،علی محمّد مولائی، حمل و نقل شهری، اثرات و راهکارهای زیست محیطی آن