در این پژوهش ، در 43 اسلاید ، به معرفی و بررسی نظریه نوشهرگرایی در شهرسازی پرداخته شده است . در ادامه می توانید لیست موارد مورد بررسی در این پژوهش را مشاهده نمایید . نظریه نوشهرگرایی از نظریات معاصر شهرسازی می باشد که در سالهای پایانی دهه 1980 و ابتدای دهه 1990 توسط تعدادی از معماران و شهرسازان آمریکایی که از شرایط شهرهای آن دوران از جمله فرسودگی و از بین رفتن مراکز شهری، افزایش فزاینده جوامع محلی پراکنده و متفرق و استفاده زیاد از اتومبیل اظهار نارضایتی می کردند ارائه شده است. نوشهرگرایی پاسخی در مقابل گسترش بی رویه افقی شهرها و هزینه های بسیار زیاد ناشی از این گسترش می باشد که به ارائه اصول و الگوهایی در جهت ایجاد محلات زیست پذیر و قابل پیاده روی و مقابله با جوامع وابسته به اتومبیل می پردازد. از جمله فواید نوشهرگرایی می توان به موارد زیر اشاره کرد : در مباحث جدید نوشهرگرایی ، زمین های کشاورزی و طبیعت بکر برای کلانشهر به مثابه باغچه ی یک خانه هستند و به همان اندازه نیز اهمیت دارند. الگوهای توسعه نباید لبه ی کلانشهرها را محو کرده یا از بین ببرند. توسعه ی میان افزا در بستر پهنه های موجود، منجر به حفاظت از منابع محیطی، تضمین سرمایه گذاری اقتصادی و حفظ بافت اجتماعی شده و هم زمان موجب احیای مناطق حاشیه ای و متروک نیز می شود. مناطق کلانشهری باید راهبردهایی را به کارگیرند که چنین توسعه ی میان افزایی را مقدم بر گسترش پیرامونی تشویق کنند. توسعه و بهسازی شهرها و شهرک ها باید بر اساس الگوهای تاریخی و با احترام به سوابق و مرزهای آن انجام شود. مسکن ارزان قیمت باید در سراسر منطقه محقق شود تا با فرصت های شغلی هماهنگ شده و از شدت و تمرکز فقر جلوگیری کند. سامانه های حمل و نقل عمومی، پیاده راه ها و خطوط دوچرخه سواری باید دسترسی و تحرک در کل منطقه را بیشینه کنند و هم زمان وابستگی به خودرو را کاهش دهند. منابع حاصل از درآمدهای مالیاتی را می توان با تشریک مساعی بیشتر در میان شهرداری ها و مراکز منطقه ای تقسیم کرد. تا از رقابت های مخرب برای کسب درآمدهای مالیاتی بیشتر اجتناب و موجبات بهبود همکاری منطقی و معقول بین حمل و نقل، خدمات تفریحی و نیز خدمات عمومی، مسکن و نهادهای اجتماعی حاصل شود. محلات باید فشرده، پیاده مدار و با کاربری مختلط باشند. پهنه هایی (نواحی) که بیشتر بر یک کاربری ویژه تأکید دارند باید تا حد ممکن تابعی از اصول طراحی محله باشند. شبکه های درهم تنیده ی خیابان ها باید به گونه ای طراحی شوند که پیاده روی را ترغیب کرده و سفرهایی که با استفاده از خودرو انجام می شوند را چه از نظر تعداد سفر و چه از نظر مسافت، کاهش دهند و از این راه به حفظ انرژی کمک کنند. حضور طیف وسیعی از گونه های مسکن با قیمت های متفاوت در محلات، می تواند به تعامل مثبت اقشار مختلف مردم از هر سن و نژاد با هر درآمدی کمک کرده، تعهدات و پیوندهای شخصی و اجتماعی لازم در جوامع محلی مطلوب را تقویت کند. محورهای حمل و نقل چنانچه به گونه ای صحیح برنامه ریزی و طراحی شوند، می توانند به سازماندهی ساختار کلانشهر کمک کرده و مراکز شهری را احیا کنند. تراکم های مناسب ساختمانی و نیز کاربری های سازگار باید در نزدیکی و در فاصله ای پیاده از ایستگاههای حمل و نقل عمومی قرار گیرند تا از این طریق حمل و نقل عمومی بتواند گزینه ای اجرایی و ممکن برای جایگزینی خودرو باشد. راهبردهای مهم نظریه ی نوشهرگرایی به شرح زیر است : مولفه های نوشهرسازی حقیقی به سه بخش محله ، پهنه (ناحیه) و محور شهری تقسیم میشود . برای مطالعه سایر بخش های این پژوهش ، می توانید به فایل پاورپوینت این پژوهش مراجعه کنید . منابع مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از :
دیدگاه شما