در این پژوهش ، در 21 اسلاید ، به بررسی الگوی برنامه ریزی جامع توسعه منطقه ای و برنامه ریزی توسعه فضایی راهبردی (رویکرد سیستمی) پرداخته شده است. در ادامه مواردی که در این فایل مورد توجه قرار گرفته است ، قابل مشاهده می باشد . نظریه سیستم ها ابتدا در علم زیست شناسی مطرح گردید و سپس در تمام حوزه های مربوط به علوم طبیعی، اجتماعی، مدیریت و برنامه ریزی به نحو وسیعی مورد استفاده قرار گرفت. این نظریه، که به شناخت جوانب عام و مشترک پدیده های هستی نظر دارد، در واقع واکنشی علیه تخصصی شدن علوم و «جزء نگری» است و بر عکس بر کلی نگری و ارتباطات میان رشته ای استوار است. از این نظر، نظریه سیستم ها به عنوان یک «فرا نظریه» نقش بسیار موثری در تکامل مطالعات چند رشته ای، از جمله برنامه ریزی اقتصادی- اجتماعی، ایفا کرده است. امروزه نظریه سیستم ها نه تنها به عنوان یک نظریه، بلکه به عنوان روش نیز کاربردی عام در عرصه برنامه ریزی و مدیریت پیدا کرده است. از دیدگاه نظریه سیستمی هر پدیده بزرگ، زنده یا غیر زنده در جهان، مجموعه ای سازمان یافته از عناصر و روابط معین است که سیستم نامیده می شود و عملکردهای مشخص و هدفمند دارد. با انتشار و رواج نظریه عمومی سیستم ها، نظریه سیبرناتیک و نظریه اطلاعات در دهه 1960 و بروز ناکامی ها و انتقادات در مورد برنامه ریزی جامع، توسل به نظریه سیستمها به مرحله عمل درآمد. دستاوردهای رویکرد سیستمی در برنامه ریزی را می توان به شرح زیر بیان کرد : به طور کلی می توان گفت که از اواخر دهه 1960 به بعد، تقریبا در سراسر اروپا، ایالات متحده، کانادا و سایر کشورهای توسعه یافته مثل ژاپن، الگوی برنامه ریزی ساختاری- راهبردی با اشکال و عناوین مختلف به صورت الگوی مسلط درآمد که ویژگی های آن عبارتند از: سایر بخش های مورد نظر در این پژوهش ، براساس فهرست ارائه شده در ابتدای توضیحات را می توانید در فایل این پژوهش ، دنبال کنید منابع مورد استفاده در این پژوهش عبارتنداز :
دیدگاه شما