در این پژوهش، در 8 صفحه فایل word، به  بررسی و تحلیل بررسی هنر معماری رومی در مقایسه با هنر معماری اسلامی پرداخته شده است. در ادامه بخشی از مطالبی که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است را می توانید مشاهده کنید:

هنر روم (169-165)

رومی‏ها، تنها ظاهر و لایه‏های رسوبی فرهنگ یونانی را که همان فلسفه عملی رواقی باقیمانده از آخرین طرز تفکر و اندیشه یونانی است را پذیرفتند. در این دوره، نظر و تفکر نظری، اهمیت خود را ازدست می‏دهد و عمل مورد توجه قرار می‏گیرد.

علاقه به مباحث علمی زندگی روزمره سبب می‏شود تا رومیان در تشکیلات نظامی و سیاسی، امور دشوار مهندسی و معماری و سایر علوم عملی، استعداد شگرفی از خود نشان دهند. علم اخلاق نیز به دلیل ارتباط نزدیک با رفتار روزانه مورد توجه رومیان قرار دارد. سازگار ساختن وسایل و ابزار کار برای رسیدن به اهداف زندگی و نیز هنر رومی نیز بیان‏گر همین ویژگی می‏باشد.

ویژگی و ممیزه اساسی هنر رومی، کاسموسانتریسم و جهان‏مداری به صورت گسترش یافته آن است که بیش از همه در معماری تألیفی رومی (جمع سه سبک یونان + هنر اتروسک) یا محوریت جنبه‏های جهان‏مدارانه دنیوی قابل مشاهده است.

هنر اسلامی (203-194)

تفکر اسلامی و کل عالم آن، رجوع به اسم الله اکبر دارد. جهان در تفکر اسلامی، مظهر انوار الهی و حاصل فیض مقدس نقاش ازلی است و هر موجود و نقش و نگاری، مظهری از اسماء الهی است و طبعاً، انسان مظهر تمامی اسماء و صفات برگزیده عالم است. در این تفکر، ملاک عمل هنرمند، صورت و دیدار و حقیقت اشیاء در ورای صورت ظاهری آن می‏باشد. هنرمند، صنعتگری است که هم عابد است و هم زایر؛ وجودی که با اثر این هنرمند ابداع می‏شود، وجود طاغوتی و هنر اساطیری سایر ادیان نیست، بلکه وجود مطلق حق تعالی است که به ظهور می‏رسد.

نکته اساسی هنر اسلامی توحید است. تفکر تنزیهی و توجه عمیق به مراتب تجلیات است که این هنر را از سایر هنرهای دینی متمایز می‏سازد، زیرا هنرمند مسلمان از کثرات می‏گذرد تا به وحدت برسد. انتخاب نقوش هندسی و اسلیمی و کمترین استفاده از نقوش انسانی و وحدت این نقوش در یک نقطه، تأکیدی بر این اصل می‏باشد.

برای مشاهده و بهره مندی از اطلاعات تکمیلی می توانید به فایل پاورپوینت این پژوهش مراجعه کنید .