در این پژوهش ، در 21 اسلاید ، به بررسی اثرات کاربری زمین بر حمل و نقل شهری پرداخته شده است . در ادامه می توانید لیست موارد مورد بررسی در این پژوهش را مشاهده نمایید .

• مقدمه و تعاریف اولیه
• اهداف برنامه ریزی کاربری زمین
• استراتژی مدیریت کاربری
• چرخه کاربری زمین – حمل ونقل
• اثر فاکتورهای کاربری زمین برحمل ونقل
  • تراکم
  • دسترسي منطقه اي
  • تمرکزگرایی
  • اختلاط كاربري ها
  • اتصال و ارتباط
  • طراحی خیابان
  • دسترسی به حمل و نقل عمومی
  • مدیریت پارکینگ

کاربري زمین و حمل و نقل دو روي یک سکه اند، تصمیم در یکی بر دیگري اثر می گذارد و برنامه ریزي در یکی می تواند در تحقق اهداف دیگري هم مؤثر واقع شود. در واقع حمل و نقل و کاربري زمین شهري به همراه سایر مؤلفه هاي مرتبط دیگر، سیستمی را شکل می دهد که لازم است به صورت یکپارچه نگریسته، فهم و برنامه ریزي شود.

کاربري زمین به معنی نحوه استفاده از سطح زمین، شامل مکانیابی، شیوه و طراحی توسعه انسانی است. الگوهاي كاربري بر دسترسي اثر می گذارد، دسترسی نیز بر تحرك اثر می گذارد و در نتيجه در مقدار و نوع فعاليت هايي كه در منطقه رخ می دهد، مؤثر می باشد. دسترسی یعنی توانايي معمولي مردم براي رسيدن به خدمات و فعاليت هاي پيش بيني شده .

انواع مختلف كاربري خصوصيات دسترسي متفاوتي دارند. به طور معمول مناطق بيشتر شهري شده؛ كاربري های قابل دسترس بيشتر و سيستم هاي حمل و نقلي متنوعي دارند كه از ميزان استفاده از وسايل نقليه شخصي می کاهد.

اهداف برنامه ریزی کاربری زمین را می توان به شکل زیر ترسیم کرد :

برای رسیدن به این اهداف ، از استراتژی های مختلفی ، استفاده می شود (مقیاس و توصیف مختصری از هرکدام از این موارد را می توانید در فایل این پژوهش مشاهده کنید):

• Smart growth
• New urbanism
• TOD
• Streetscaping
• Parking management

باید توجه کرد که :

تغییر در کاربری سبب افزایش ترافیک و افزایش مشکلات ناشی از ترافیک و سبب ایجاد اقدامات اصلاحی می گردد و درنتیجه باعث افزایش ارزش زمین می گردد.

در ادامه و در انتهای بحث این پژوهش ، اثر فاکتورهای کاربری زمین ، بر حمل و نقل مورد بررسی قرار گرفته است که در اینجا ، یکی از فاکتورها ، به عنوان نمونه برای شما عزیزان آورده شده است (برای مشاهده سایر موارد به فایل پژوهش مراجعه کنید):

• تراکم   -  عبارت است از تعداد خانه ها ،مردم یا شغل ها در منطقه
  • دسترسی به کاربری: تعداد مقاصد سفر در يك محدوده جغرافيايي به افزايش تراكم جمعيتي و اداري، كاهش مسافت سفر و نياز به سفر بستگي دارد.
  • گزينه هاي حركت :افزايش تراكم منجر به افزايش تعداد گزينه هاي حمل و نقل می شود كه در برگيرنده پياده روها؛ سرويس هايي نظير تاكسي ها و حمل و نقل عمومي می باشد.
  • كاهش استفاده از خودرو :افزايش تراكم منجر به كاهش سرعت ترافيكي، افزايش تقاطع ها و كاهش فضاهاي پاركينگ می شود و اين موجب كاهش تمايل افراد به استفاده از وسايل نقليه شخصي خواهد شد.

با افزايش تراكم كاربري ها هم سرعت سفر و هم مسافت آن كاهش می يابد، نتيجه اينكه تعداد سفرهاي با وسيله نقليه در مناطق با تراكم متوسط، كمتر از مناطق با تراكم پايين می باشد. همچنین با افزایش جمعیت ، مراکز سرویس دهی حمل و نقل عمومی (قطار سبک شهری و مترو) افزایش می یابد و این امر سبب مطلوبیت بیشتر استفاده از حمل و نقل عمومی می شود.

منابع مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از :

• شیخ حسینی، حسین؛ شورچه،محمود(1390).تبیین اثرات برنامه ریزی کاربری زمین بر حمل ونقل شهری. دهمین کنفرانس بین المللی مهمدسی حمل ونقل وترافیک
• گلندریان گل ختمی، ایمان(1393). تأثیر برنامه ریزی کاربری اراضی بر حمل و نقل شهری. کارشناس ارشد برنامه ریزی شهری و منطقه ای