در این پژوهش ، در 17 اسلاید ، به بررسی وضعیت حمل و نقل معلولین در شهرها پرداخته شده است. در ادامه می توانید لیست موارد مورد بررسی در این پژوهش را مشاهده نمایید. هر نوع کمبود یا فقدان توانایی ناشی از اختلال که فعالیت فرد را برای انجام امری به شیوه افراد عادی محدود نماید و یا دامنه فعالیت وی را از حالت طبیعی خارج نماید ، معلولیت می نامند. حدود 10% از جمعیت جهان به طریقی دچار معلولیت جسمی می باشند. بهره برداری از امکانات شهری اعم از تردد در پیاده روها، سالن های تئاتر، مراکز تفریحی، ورود و خروج آسان به ادارات و... حق معلولان است و مدیریت شهری باید با طراحی اصولی امکانات شهری، مشکلات معلولین را کاهش دهد. در ماده 2 قانون حمایت از حقوق معلولین نیز برای سازمان ها و موسسات دولتی این امر تاکید شده است اما در اجرای آن مورد کم توجهی قرار گرفته است. پیامد های کم توجهی به مناسب سازی شهرها برای معلولین و سالمندان را می توان به شرح زیر بیان کرد : بطور طبیعی دشواری تردد و بهره گیری از امکانات عمومی باعث فاصله گرفتن معلولان و سالمندان از ورود در اجتماع می شود و استمرار این وضعیت به تدریج مشکلات روحی و روانی خاصی را برای معلولان ایجاد می کند و به نوعی آنها را به سمت انزوا و گوشه گیری سوق می دهد. به همین جهت باید به مناسب سازی فضای شهری برای معلولین پرداخته شود . مناسب سازی در واقع ، عبارت است از ، فراهم ساختن زمینه استفاده یکسان تک تک افراد جامعه از امکانات موجود جامعه با هر شرایط روحی و جسمی و مطابق با نیاز آن فرد اعم از رفاهی، اجتماعی ، اقتصادی، فرهنگی و منابع طبیعی. مناسب سازی از دو بعد بررسی می شود : در انتهای این پژوهش رویکرد شهر پاریس برای مناسب سازی فضای شهری مورد نظر قرار گرفته است که برای مشاهده آن می توانید به فایل این پژوهش مراجعه نمایید. منابع مورد استفاده در این پژوهش عبارتند از :
دیدگاه شما