در این پژوهش ، در 19 اسلاید ، به  بررسی طرح 1901 واشنگتن دی.سی. پرداخته شده است .

اولین تلاش آشکار برای استفاده از سبک معماری زیبا-هنری، که در نمایشگاه بین المللی کلمبیا در سال 1893 ظهور پیدا کرده بود، برای هدف روش زیباسازی و بهبود اجتماعی طراحی مجدد پارک مجلس سنا از هسته تاریخی شهر واشنگتن دی سی به مناسبت سالگرد یکصد سالگی شهر توسط کمیسیون انجام شد. طرح مک میلان 1901-1902 که به افتخار طراح آن یعنی سناتور جیمز مک میلان، رابط و حامی اصلی کمیسیون در کنگره، به این نام خوانده می شود از اولین تلاش های ایالات متحده در زمینه برنامه ریزی شهری به شمار می آید.

طرح لنفانت (1791)

طرح لنفانت( Pierre L'Enfant ) برای واشنگتن دی سی در سال 1791 نمونه ای از ایده های برنامه ریزی اروپاست؛ این طرح مانند پروژه های جنبش شهر زیبا( City Beautiful projects)، تنها به مکان گزینی با شکوه بناهای عمومی توجه نمود و کمتر به کارآمدی توسعه مسکونی، تجاری و صنعتی پرداخت. دیدگاه لنفانت از یک خیابان منظم شبیه شانزه لیزه پاریس ، در دستان کمیسیون سنا ، به فرش سبزی که شبیه به عناصر ورسای و باغ قصر های وین بود تبدیل گشت. بخش عمده ای از برنامه ریزی های لنفانت برای واشنگتن تحقق پیدا نکرد به همین جهت و با توجه به اهمیت رشد کشور در عرصه بین المللی کنگره تصمیم گرفت کمیسیونی تشکیل داده تا واشنگتن را به عظمتی که قرار بود در طی طرح لنفانت به آن دست یابد، برساند.

اعضای این کمیسیون به شرح زیر است :

• دانیل. اچ. برنهام ، سرپرست اسبق نمایشگاه جهانی کلمبیا
• معمار چارلز مک کیم، مجسمه ساز و فارغ التحصیل نمایشگاه جهانی سنت آگوستوس
• معمار منظر  فردریک . ال . المستد ،
• رابط کنگره چارلز مور

نکته حائز اهمیت این است که همه  آنها بدنبال احیای پایتخت از طریق فرم های تاریخی سبک زیبا - هنری بودند.

اهداف این کمیسیون را می توان در چهار مورد بیان کرد :

• بدست آوردن یک حس برابری فرهنگی با اروپا
• احیای هسته تاریخی واشنگتن دی . سی . بعنوان نمادی از پیوستگی به "پدران بنیانگذار " و همچنین بعنوان نمادی از مشروعیت حکومت در عصر گیج کننده و متغیر توسعه
• معرفی اعضای کمیسیون بعنوان رهبران فرهنگی – اجتماعی در طیف حرفه ای به سرعت در حال رشد
• استفاده از هسته تاریخی بعنوان مفهومی از کنترل اجتماعی و بهبود مدنی

طرح 1901

ابزار دستیابی به اهداف کمیسیون ، طرح 1901 بود. گروه ، تحقیقاتشان را برای طرح جامع شهر با مراجعه به شهرهای بزرگ اروپا آغاز کردند. وین ، پاریس و  طرح شهری آلمان ، مقصد آنها در تلاش برای بهبود روح طرح لنفانت بود. این رجوع ، تکریم  آنها در مورد ذهنیت شهر زیبا در فرهنگ دنیای قدیم را منعکس  می کند.  به طور خلاصه، کمیسیون پیشنهاد داد که اطراف میدان با مجموعه ای از ساختمان های بیاد ماندنی برای استفاده های کنگره و دیوان عالی کشور احاطه گردد. این ها به همراه کتابخانه موجود کنگره، چارچوبی را برای کنگره و گنبد بلند آن تشکیل می دهند. با توسعه به سمت غرب در یک محور بازسازی، یک مرکز خرید گسترده با چهار مسیر اختصاصی به بنای یادبود واشنگتن متصل می شود. پوشش بازار در هر دو سمت ساختمان های مهم فرهنگی و اموزشی خواهند بود.

ساختمان های اطراف ساختمان کنگره در نهایت شامل ایستگاه بزرگ برنهام و پلازای کلمبوس بود. مکان این ایستگاه راه آهن در طرح 1901 مهم است از آن جهت که نه تنها علاقه شدید کمیسیون به تقارن ، هماهنگی و مجموعه های ساختمانی بجای ساختمان های انفرادی را نشان می دهد ، بلکه قدرت آن را نیز نشان می دهد. در دهه های قبل ، راه آهن پنسیلوانیا ایستگاهش را در ساختمان کنگره داشته است که قطارهایش مرکز خرید را قطع می کردند. دانیل برنهام تاثیر خود را بر رئیس راه آهن ، الکساندر کاسات گذاشت و او را متقاعد کرد که ایستگاه را به دلیل مشکل در زیبایی شهر و غرور ملی جابجا کند.

با طرح جدید بازار تبدیل به یک مرکز مدنی و فرهنگی شد . این نوار طولانی و وسیع از فضای باز – چیزی بین یک پارک و یک بلوار – و ساختمان های انتهای لبه های آن مدت زیادی بعنوان یک محوطه مقدس و محلی برای دموکراسی خدمت کردند . قدرت فزاینده حکومت و بوروکراسی آن نیاز به نوعی مشروعیت داشت که فرم های کلاسیک  آن را ایجاد کرد. با این حال هسته تاریخی تنها بخشی از شهر نبود که طرح 1901 به آن پرداخته بود. طرح 1901 اولین توصیف واقعی از جنبش شهر زیبا در آمریکا بود که به قدرت زیبایی در مرکز شهری نه تنها بدلیل افزایش تجارت ، بلکه به سبب القا غرور تمدن و اصلاحات اخلاقی و اقتصادی همراه با آن باور داشته است. طرح به صراحت از مشکل شلوغی و فقر اتاق های اجاره ای صحبت نمی کند. هدف طرح در سطح اجتماعی بیان مشکلات اقتصادی پیش رو نبود ، در عوض برنهام راهی برای مقابله با محله های فقیر  پیشنهاد کرد که آن کاهش معابر گسترده در میان منطقه ناپاک بود.  طرفداران شهر  زیبا به قدرت فواره ها ، مجسمه ها و بلوارهای درخت کاری شده بعنوان پادزهر فساد اخلاقی و اختلال اجتماعی باور داشتند. اما فقرای آواره را در طرح های شهر جای نمی دادند.

طرح 1901 برای واشنگتن در بطن خود طرحی برای کلانشهر در حال رشد نبود. بلکه طرحی برای یک مرکز تاریخی بود که می خواست فرم های کلاسیک و اروپایی را  استفاده کند تا به قدرت برنامه ریزان ، دولت در حال رشد و آمریکا در عرصه بین المللی اعتبار ببخشد. همچنین تمرکزی بر غرور ملی و مدنی فراهم می کند که به نوبه خود به نحوی جادویی مشکلات اجتماعی و اقتصادی ملت را بهبود می بخشد. میراث جنبش شهر زیبا در واشنگتن دی سی و  در سراسر کشور ، حتی امروز هم در بحث های مربوط به زیباسازی شهر در مقابل توسعه مجدد اقتصادی احساس می شود.