در این بخش با توجه به مطرح شدن سیستم های دوچرخه سواری شراکتی در سطح شهر تهران همچون (BDOOD) به بررسی و تحلیل مفهوم این سیستم ها پرداخته شده است تا شما دوستان عزیز با نحوه سازوکار ، موانع اجرا و نمونه های موفق اجرای این سیستم در شهرهای مختلف جهان آشنا شوید. Public bike systems [PBS] ، سیستم دوچرخه سواری شراکتی سیستم دوچرخه های شراکتی یا PBS (public bike systems) برنامه ایست که با فراهم آوردن دوچرخه های قابل اجاره , سفرهای کوتاه شهری را پوشش داده و شامل یک ناوگان دوچرخه , شبکه ای از ایستگاه های خودکار ذخیره دوچرخه و برنامه های توزیع و نگهداری دوچرخه است. ایستگاه های این سیستم که با ظرفیت 5- 20 دوچرخه در فاصله ی 300 متری از یکدیگر قرار گرفته اند, در مقاصد اصلی و مراکز حمل ونقلی ,امکان استفاده از مد های حمل و نقلی ترکیبی (حمل و نقل عمومی و دوچرخه ) را فراهم می آورند. این سیستم زمانی کارا خواهد بود که دوچرخه ها توسط افراد زیادی در روز به اشتراک گرفته شوند که در برخی نمونه ها این تعداد به 12 بار برای هر دوچرخه میرسد. سیستم دوچرخه های شراکتی به عنوان ابزار کمکی برای ارتقای کارایی برنامههای بهبود دوچرخه سواری و برنامههای تشویقی حمل و نقل غیر موتوری اجرا می شوند. PBS در پی کاهش سفرهای اتومبیلی است که عواملی چون تعداد دوچرخه های قابل استفاده ، شرایط دوچرخه سواری ، شرایط جغرافیایی و ... بر این امر اثرگذار است. بررسی ها در چهار شهر بزرگ مونترال ، میناپولیس ، تورنتو و واشنگتن دی سی نشان می دهد که در ۲۵ الی ۵۲ درصد موارد مورد مطالعه سفرهای اتومبیلی ، و در ۱.۹ الی ۳.۶ درصد موارد مالکیت خودرو به واسطه ی سیستم دوچرخه های شراکتی کاهش یافته است. برای به حداکثر رساندن کارایی و سودمندی ، سیستم دوچرخه شراکتی باید واجد شرایط زیر باشد: فهرست منبع مورد استفاده در این پژوهش عبارت است از : این پژوهش در فرمت Word در 6 صفحه برای شما عزیزان تهیه شده است. لازم به ذکر است که شما عزیزان می توانید سایر پژوهش ها در ارتباط با پروژه های شهرسازی را در سربرگ طرح ها و پروژه ها و در بخش پروژه های شهرسازی ، از طریق این لینک مشاهده کنید برای دانلود محصول لطفا از طریق لینک زیر اقدام فرمایید.
دیدگاه شما