وضعیت پاریس در عهد ناپلئون سوم به گونه ای بود که خیابان ها بر تمام عوامل دیگر شهر غلبه داشتند؛ خیابان ها و بلوارهایی که مستقیم ادامه میافتند و انتهایی بر آن ها متصور نبود. بین سال های 1870-1850 پاریس نمونه شهر اواخر قرن نوزدهم و یا متروپلیس عصر صنعت شد.( فضا،زمان و معماری ، زیگفرید گیدیون ، 1384 ، ص 581 ) تغییر نقشه ی پاریس توسط ناپلئون سوم اغاز گشت او تغییراتی که باید در نقشه صورت می گرفت را با سه رنگ قرمز،آبی و سبز که هر کدام به ترتیب نوبت اجرای آن ها را نشان می دهد مشخص کرده بود. قسمت اعظم تغییرات که با رنگ سبز مشخص شده بود هرگز صورت حقیقت به خود نگرفت. خیابان های متقاطعی که محلات پر جعمیت شهر را به یکدیگر متصل می کنند پیش از آنکه به ملاحظات شهرسازی ساخته شده باشند به پیروی از فرم خندق هایی ساخته شده اند که به منظور دفاع از شهر احداث می گشتند و سختی زمین امتداد غیر مستقیم این خندق ها و در نتیجه خیابان ها را باعث گشته اند. برای جلوگیری از شورشیان در یک ربع قرن، بین سال های 1827 و 1852،در خیابان ها و کوچه های پاریس 9 بار دیوارهای دفایی موقتی برپاگشتند. از این رو تصمیم گرفته شد چاره ی قطعی اندیشه شود:خیابان های پهن مستقیم،نظارت و جلوگیری از شورش را به بهترین صورت میسر می داشتند. فهرست مطالب این فایل با فرمت pptx و word و به تعداد 24 و 11 صفحه در اختیار شما عزیزان قرار می گیرد.
دیدگاه شما